Targi

Jarmark św. Dominika jest imprezą plenerową o charakterze handlowo-rozrywkowym. Najstarszą, najsłynniejszą i największą w Polsce i jedną z największych w Europie. Jego tradycja sięga XIII wieku, kiedy to gdański klasztor ojców Dominikanów otrzymał od papieża Aleksandra IV przywilej udzielania odpustu w dniu święta ich założyciela. Z uroczystościami odpustowymi związano jarmark handlowy.
Dziś Jarmark działa jak magnes, rokrocznie przyciągając do Gdańska tłumy turystów i mieszkańców Trójmiasta. W 2012 r. odwiedziło go 6,5 mln gości!

Atrakcyjność imprezy wynika z połączenia oferty handlowej - starocie, antyki, wyroby artystyczne, rzemieślnicze i regionalne prezentowane są na ponad 1000 kramów - z programem kulturalnym, bogatym w wydarzenia artystyczne: kostiumowe parady, spektakle teatralne, konkursy, projekty interaktywne i koncerty - rok temu na jarmarkowej scenie zagrali m. in. John Porter, Paula i Karol, Łąki Łan, Village Collectiv, chóry gospelowe z Anglii, Austrii i Polski, soliści scen operowych, carilloniści i gdańscy filharmonicy.

Jarmark św. Dominika otrzymał wiele nagród :
2003 - Top Produkt Pomorza – plebiscyt czytelników Dziennika Bałtyckiego, Najlepszy Produkt Turystyczny w Polsce - Certyfikat Polskiej Organizacji Turystycznej
2008 - Konkurs Polskiej Organizacji Turystycznej na Certyfikat „Złoty Produkt Turystyczny w Polsce” - finałowa Piątka Laureatów
2010 - Nagroda Marszałka Województwa Pomorskiego za organizację Jubileuszu 750-lecia Jarmarku św. Dominika – Światowy Dzień Turystyki.

Tradycja Jarmarku św. Dominika liczy sobie już 750 lat. Został on ustanowiony bullą papieża Aleksandra IV w roku 1260, który nadał Dominikanom gdańskim przywilej organizowania Jarmarku. Od tego czasu organizowany jest w Gdańsku na początku sierpnia, kiedy w kalendarzu znajduje się dzień patrona Jarmarku.

Zakon Dominikanów został założony w 1216 roku we Francji przez hiszpańskiego kaznodzieję Dominika Guzmana. W Gdańsku klasztor Dominikanów powstał w 1227 roku z inicjatywy świętego Jacka, który był uczniem samego mistrza – świętego Dominika. To właśnie klasztorowi Dominikanów zawdzięczamy powstanie Jarmarku św. Dominika.

Rozpoczęcie Jarmarku oznajmiały wszystkie dzwony w mieście rozbrzmiewając w samo południe.
Początkowo Jarmark odbywał się na Placu Dominikańskim, ale gdy zaczął się rozwijać przeniósł się w okolice Wałów Jagiellońskich i ul. Długiej. Na Jarmarku można było nabyć kaszubską ceramikę, czeskie szkło, toruńskie pierniki, rosyjskie futra, bursztyny, itd...
Na sierpniowe Jarmarki przybywało do Gdańska ok. 400 statków a interesy załatwiane były w wielu językach. Plac Dominikański bardzo szybko przestał wystarczać i zaczęły powstawać inne place targowe, jak chociażby Targ Drzewny, Sienny, Węglowy, Wąchany, Rybny – nazwy te pochodziły od towarów, jakimi na nich handlowano lub, jak w przypadku Długiego Targu ,od jego kształtu.

Jarmark św. Dominika stał się ważnym świętem dla miasta, na którym pojawiała się szlachta, a nawet sam król. Dla gdańszczan najbardziej pamiętny był jarmark z 1310 roku, kiedy to korzystając z nieobecności w mieście króla Władysława Łokietka, Krzyżacy po raz pierwszy złupili miasto, mordując część kupców i ludności, przebywających na Jarmarku.

Jarmark św. Dominika trwał w Gdańsku bez przerwy przez kilka wieków. Dopiero II Wojna Światowa spowodowała, że zniknął z Gdańska na 33 lata. W 1972 roku z inicjatywy Wojciecha Święcickiego – dziennikarza popularnej gdańskiej popołudniówki „Wieczoru Wybrzeża” -  powrócono do tradycji Jarmarku. W latach siedemdziesiątych Jarmark był przede wszystkim imprezą handlową, umożliwiającą zakup poszukiwanych towarów. Na specjalnych pokazach nazywanych „Żywym Żurnalem” można było zobaczyć najnowsze, polskie kolekcje odzieżowe.

Od 1996 roku głównym organizatorem Jarmarku są Międzynarodowe Targi Gdańskie SA.
Współczesna formuła Jarmarku św. Dominika nawiązuje do średniowiecznych tradycji jarmarku czyli handlowania i dobrej zabawy. Rokrocznie zwiększa się udział rzemieślników, artystów i kolekcjonerów, a jarmarkowemu handlowaniu towarzyszy kilkaset godzin programu kulturalno-rozrywkowego.